Biznis CG Portal o biznisu, politici i inovacijama u Crnoj Gori
Povezani članci
Tri decenije dug proces borbe za rješavanje stambenog pitanja, zašta su tokom službe od plata odvajali novac u Vojno stambeni fond, nepoštovanje odluke Ustavnog suda od strane Ministarstva odbrane da supruge vojnih penzionera imaju stanarsko pravo nakon smrti partnera, zakidanje prilikom obračuna penzija i nadasve 30 godina dugo ćutanje Ministarstva odbrane, samo su neki od problema koje muče NVO Udruženje vojnih beskućnika, koje u Herceg Novom okuplja 65, a na teritoriji Crne Gore 260 porodica. Predsjednik Udruženja NVO Vojni beskućnici, potpukovnik u penziji Dragomir Rajačić ukazuje da su im ugrožena ljudska, ali i stečena prava.
– Stupanjem na službu u JNA potpisivali smo ugovor sa državom, koja je kao druga ugovorna strana obećavala odmah posao, platu i stan. U Crnu Goru smo došli po naređenju državnog i vojnog vrha, ostavljajući za sobom stanove i stvari. Većina nas je došla ovdje sa suprugama, djecom i dvije-tri putne torbe. Govorim o periodu posljednjeg rata, 1991. godine. Tada država nije dozvoljavala da se naše porodice i mi prijavimo kao izbjegla lica, a to se sada pokazuje bitnim jer kada UNHCR dijeli stanove mi ne možemo da konkurišemo s obzirom na to da nemamo izbjegličku ličnu kartu. Takođe, ne možemo ni da konkurišemo za stanove koje grade opštine, tzv. socijalne ili solidarne stanove za civilne penzionere jer je naših 99 odsto starješina penzionisano sa punim radnim stažom i naša lična primanja prelaze njihova. Znači, kada bismo konkurisali za zgradu koja bi trebalo da se uskoro izgradi u Herceg Novom, mi do 2055. godine ne bismo došli na red – objašnjava Rajačić dodajući da su dodatno ogorčeni jer su 1993, a posebno 1995. godine, njihove kolege koje su imale stanove, imale pravo, ali i obavezu da otkupe stan na način što im se priznavalo odvajanje u vojno stambeni fond u iznosu 6, 2 odsto plate, odnosno da za taj uplaćeni iznos, manje plaćaju stan. Stoga se pravom s pravom pita gdje su onda njihova novčana sredstva uložena u vojno stambeni fond.
Problem je nastao i prilikom osamostaljenja Crne Gore, jer od tada nam ministarstvo nije dalo nove zaključke za stan, već nam rješenjem djecu izbacuju kao eventualne nasljednike stanarskog prava nakon naše smrti. Onda idu i korak dalje, pošto mi imamo uvećane troškove stanovanja (UTS), odnosno postoji rješenje po kojem se podstanarima davalo po 50 eura za stan. Dakle, ovom obavezom između ostalih, država priznaje da je dužna da nam da stan. No od nas 260 samo 117 prima UTS?! Dakle, država donosi zakonsko rješenje, a onda isto ukida ljudima u penziji – pojašnjava Rajačić. Ukazuje da se ipak najveća diskriminacija ogleda u odluci države, da kada nosilac stanarskog prava premine, supruga gubi i pomenutih 50 eura i pravo na stan.
Dan
